Νοσταλγία............

Είναι πολύ άσχημο να περνάς τις ώρες σου σκεπτόμενος κάτι που έχει φύγει.... Στην περίπτωση που ξέρεις οτι θα γυρίσει είναι απλά βασανιστική η προσμονή.. Όταν όμως ξέρεις οτι δεν θα γυρίσει γίνεται πόνος και ο πόνος γίνεται ανάγκη για λύτρωση και φυγή... Κλείνεσαι στον εαυτό σου... προσωπικά όταν το κάνω αυτό αρχίσει το μαγικό ταξίδι της δημιουργίας.. Μια δημιουργία που δεν έχει τελειωμό γιατί σύμφωνα με τον Παυλόπουλο "η Ποίηση έιναι μια πόρτα ανοιχτή" κι εγώ ίσως προσπαθώ να την διαβώ ακόμη.. Ωστόσο σκέφτομαι οτι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν αυτό το στοιχείο στη ζωή τους.. κι αναρωτιέμαι τι κάνουν; πως ξεπερνούν την νοσταγλία αυτή; Και ύστερα απο το ταξίδι της αναζήτησης, και της περιπλάνησης στην κρύα χώρα των δακρύων επέρχεται η ηρεμία... Μα όταν καθήσεις να το σκεφτείς ψύχραιμα κι απο την αρχή δεν ξέρεις τι να κάνεις; πως να μην σε πάρουν τα κλάματα ξανα;είναι μια στιγμή δύσκολη που όλοι πρέπει να προσπαρνάμε... Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί ακόμη σκέφτομαι ατομα του παρελθόντος που δεν το αξίζουν που δεν τους πρεπει να με πληγώνουν... Και νευριάζω με τον εαυτό μου που δείχνω τόσο αδύναμη, αδύναμη να αντιμετωπίσω με θάρρος το παρελθόν μου, και να αδράξει μια μέρα που τίποτε δεν θα με νοιάζει απο το σήμερα.. Αυτή είναι η ελπιδα και το όνειρό μου... Η δύναμη της ψυχής...